Raar maar waar

De linkerschoen trok door de wereld
Op de lange reis ontmoette hij
Een eenzame rechterschoen
Vanaf dat moment gingen ze de hele wereld rond
En weet je wat het mooie is
Het is raar maar waar
Deze schoenen zijn nu bij elkaar
Want aan mijn voeten zijn ze een paar

Zwemmen

Ik was bang om te zwemmen,
te bang om het water te raken.
Het koude gladde water over mijn lijf.
Mijn haren plat op mijn hoofd.
Ik was heel hard bezig om hard
te trappen, om boven te komen.
Ik was bang om te zwemmen
te bang om het water te raken.

Een mooie boom

Een mooie boom is leuk
Een mooie boom is aardig
Een mooie boom is vrolijk
Vrolijk in de lente
Mooie groene bladeren aan de takken
Vrolijk heen en weer geblazen door de wind
Verdrietig in de herfst
Oude bruine versleten bladeren vallen van de takken
Verdrietig meegevoerd door de wind
Maar in de lente is hij weer vrolijk
En in de herfst is hij weer verdrietig
Keer op keer weer
Een mooie, leuke, aardige, vrolijke boom
Daar draait het om

[zonder titel]

In Ter-Apel
zwemt een man op straat
Hij voelt
de bakstenen
Hij ruikt het zand
en het onkruid
Hij proeft
de kauwgom op de stenen
Hij tikt op de stenen
ze zijn niet hol
In Ter-Apel
zwemt een man op straat
Hij zwemt moe
naar huis

Moed en vrijheid

Zeg hun namen,
die ons de vrijheid gaven.

Met de vlag halfstok,
Twee minuten stil.

Voor de gesneuvelden,
en hun moed.

Door hun vastberadenheid en trouw,
met angst voor eigen leven.

Zij hebben ons die vrijheid gegeven,
In die vrijheid leven wij nog altijd.

Om hen te eren,
Moeten wij hier voor vechten.

Zodat we hun strijd nimmer,
mogen vergeten.

Ter gelegenheid van de dodenherdenking 2016 in Vlagtwedde

[zonder titel]

Het schip drijft over zout en zoet water
Een groot wit schip met duizenden raampjes vaart over de zee.

Van bestemming naar bestemming,
vaart hij de hele wereld af.

Van Noord naar Zuid,
van Oost naar West.

De kapitein heeft een zwart pakkie aan
met glimmende gouden ankertjes.

Met het houten roer tussen zijn handen
en het groene zeewier tussen de tanden.

Van het rustige water naar het stormwater.

Een groot wit schip met duizenden raampjes vaart over de zee.

Geschreven voor WinterWelVaart 2015

[zonder titel]

Vlagtwedde, een gemeente van ruimte
lang en uitgestrekt langs de Duitse grens.

De korenschoof van het gele land
en het kanon van de vesting aan de andere kant

Op de fiets van het noorden naar het zuiden
waar de vogels fluiten, het natuurschoon bloeit
een persoon met zijn boot over het Ruiten A roeit.

De monniken van het Klooster staan nog steeds op wacht
Vlagtwedde, een gemeente met veel natuur en pracht.

Vlagtwedde, een gemeente van ruimte.

Een wolk

Ik lig in de wei en kijk omhoog.
Ik zie een wolk,
Hij komt van rechts
Waar zal hij zijn geweest?
Wat heeft hij gezien?
Verdriet of vreugde,
Mensen op de vlucht
Of mensen met plezier?
Dat komen wij nooit te weten
want de wolk is weg
en de hemel is blauw.

Er hangt een stilte in de lucht
geen vogel te zien in zijn vlucht.

Een oorlog, een strijd, die iedereen ziet,
het gebeurt elke dag of je wilt of niet.

Veel mensen hebben geleden,
omdat ze voor onze vrijheid streden.

Er zijn mensen die zich tegen de vijand hebben gekeerd
en vandaag worden vereerd.

Ze hebben dit voor zichzelf, maar ook voor ons gedaan,
dus is het goed om hier nu bij stil te staan.

Leven in vrijheid is niet meer zo normaal deze tijd
en daarom willen we dit zeker niet kwijt.

Er hangt een stilte in de lucht voor een paar minuten
niemand ziet een vogel in zijn vlucht.

geschreven voor de dodenherdenking in Vlagtwedde op 4 mei 2017